Met de tentoonstelling Indianenverhalen laat de Kunsthal een fotodocumentaire van Zwartvoet Indianen zien uit het archief van het Glenbow Museum uit Galgary. De selectie in de Kunsthal omvat zestig foto's uit de periode 1885-1980 van overwegend anonieme fotografen en toont een genuanceerd beeld van de Zwartvoetcultuur.
Indianenverhalen voldoet enerzijds aan onze westerse door Hollywood bepaalde blik op cowboys en indianen. Anderzijds toont het de werkelijke situatie van de indianen, die minder oorlogszuchtig zijn dan ons voorgehouden, en laten de foto's de strijd om het bestaan en het behoud van de oorspronkelijke cultuur zien.
Romantiek van de prairie
De periode waarop deze romantische, door Hollywood bepaalde blik is gebaseerd, duurde feitelijk maar kort. Vanaf 1855 worden de Zwartvoet door het verlies van hun traditionele voedsel gedwongen verdragen te accepteren die hun leefwereld inperken tot het reservaat. Uiteindelijk raakt de prairie opgedeeld in ordentelijke ranches en bewoond door miljoenen Europeanen. Vanaf dat moment doet de nostalgie in film, fotografie, literatuur en theater haar intrede en wordt de waarheid zo nodig verdraaid.
In werkelijkheid wordt de strijd tussen cowboys en indianen nauwelijks gevoerd en wordt het paard 'slechts' ingezet voor de achtervolging van bizons en is het een lastdier voor tipi en huisraad. Daarmee speelt het wel degelijk een hoofdrol in de Zwartvoetsamenleving.
Dat men om een indruk van het leven van de vrouwen en kinderen te krijgen tot de jaren zestig voor een belangrijk deel is aangewezen op groepsfoto's, bevestigt het beeld van een niet mis te verstane mannenmaatschappij, maar geeft het ook aan dat de geschiedenis van de Zwartvoet op dit vlak parallel loopt aan die van de westerse samenleving.
