De tentoonstelling 'De eindeloze oorlog' van fotograaf Martin Roemers laat een bijzonder indringend portret van veteranen uit de Tweede Wereldoorlog zien.
Voor Roemers (1962), in 2006 een van de winnaars van World Press Photo in de serie Portretten, is oorlog geen onbekend thema. Eerder al verbeeldde hij de militaire dienstplicht in Nederland en de Nederlandse militairen op vredesmissie in het voormalige Joegoslavië en Afghanistan.
In deze tentoonstelling geeft Roemers de Tweede Wereldoorlog daadwerkelijk een gezicht door veteranen uit verschillende landen met hun persoonlijke verhalen te portretteren. Hij weet het moment waarop het geheugen zich meester maakt van het gezicht en de herinneringen bovenkomen op intense wijze in zwart-wit fotografie vast te leggen.
Indringende portretten
In de tentoonstelling delen de geportretteerde veteranen, die destijds tegen elkaar vochten, naast hun eigen ervaringen ook een gezamenlijk verleden. Hun persoonlijke verhalen zijn getuigenis van het feit dat oorlog de mens nooit meer loslaat.
Zoals het verhaal van de Nederlandse Leen Jonker (1916) die als boordschutter in de lucht beschoten werd en zwaargewond zijn Mitchell bommenwerper van het Nederlandse 320 Squadron in Engeland aan de grond wist te krijgen. Vervolgens lag hij negen maanden in het ziekenhuis om te herstellen van zijn verwondingen.
Of de Russische Polina Svatogorskaja (1925) die als jong meisje van zestien jaar perse als verpleegster mee wilde om te vechten tegen de fascisten. Na lang zeuren mocht ze mee, maar haar naïviteit was daarmee voorgoed verloren.
De veteranen worden met passend respect nog steeds geëerd in de vorm van herdenkingen aan de Tweede Wereldoorlog. Ook deze samenkomsten die jaarlijks in verschillende landen plaatsvinden, zijn door Roemers op prachtige wijze in beeld gebracht.
