De Kunsthal Rotterdam toont een fotografieproject van Ronald Plasterk, oud-minister van Onderwijs, Cultuur & Wetenschap.
Tijdens zijn ambtsperiode maakte Plasterk van iedereen die over de drempel van zijn kantoor stapte één foto. De filmrolletjes met grootbeeld dia's hing hij voor het raam. Voor het eerst zijn de 670 fotoportretten nu buiten zijn kantoor te zien.
De tentoonstelling geeft een interessant ‘who is who' van de Nederlandse cultuur, journalistiek, wetenschap, onderwijs en politiek: bekende Nederlanders, van Rutger Hauer tot Eimert van Middelkoop, en van prinses Máxima tot Reinbert de Leeuw, maar ook talrijke onbekende bezoekers. ‘Slow photography' bij uitstek: drie jaar lang elke fotorolletje naar de ontwikkelcentrale gebracht, foto's vanuit een perspectief dat voorheen voor geen fotograaf toegankelijk was.
De aanleiding voor Plasterks project was, aan de vooravond van de beëdiging, de vraag van de RVD wie er van plan was om een weblog te schrijven. Als columnist voelde hij weinig voor een geschreven weblog, maar als amateur-fotograaf viel hij voor het idee van een beeldlog.
De portretten in de Kunsthal zijn gemaakt met een Hasselblad camera met 150mm-lens op een statief en een stoeltje ervoor volgens een aantal vaste regels. Iedere bezoeker werd slechts een keer, bij het eerste bezoek, vastgelegd op precies dezelfde plaats en bij beschikbaar licht, dus zonder flits. De minister maakte geen aantekeningen, noch noteerde hij namen of data; dat kostte teveel tijd. Sluitertijd was een achtste seconde, het ceremonieel duurde seconden. Dat ene korte gespannen moment voordat een gesprek begon. Ja geposeerd, maar onverbiddelijk: zonder edit, delete of photoshop.
Nadat het kabinet gevallen was, heeft Plasterk de camera van het statief geschroefd. Einde project.
Met zoveel portretten van mensen uit de politiek, de media, de cultuur, de wetenschap en de journalistiek is een uniek document afgerond: het smoelenboek van Ronald Plasterk.
