De Japanse fotograaf Kosuke Okahara volgt vier jaar lang het leven van een zestal jonge Japanse vrouwen die in zelfverwonding een overlevingsmechanisme hebben gevonden. Alleen op deze wijze komen zij in contact met hun ibasyo, de Japanse benaming voor de fysieke en emotionele plaats waar iemand zich comfortabel en op zijn gemak voelt.
Op gepaste afstand en met mededogen legt Okahara de problemen vast waar zij mee worstelen. Hij hoopt dat zijn foto's hen een kans bieden om te reflecteren op hun eigen leven.
Ibasyo
De start van het openhartige fotoproject over zelfbeschadiging is de vriendschap met een studente die Okahara op zijn voormalige universiteit ontmoet. Nadat zij elkaar beter hebben leren kennen, bekent zij hem dat ze zich niet ibasyo kan voelen en daarom voor lange tijd aan zelfverwonding heeft gedaan. De fotograaf is diep geraakt door haar verhaal, temeer omdat hij, opgegroeid in een gezin met problemen rond alcohol en huiselijk geweld, zichzelf er in herkent.
De vrouwen die Okahara fotografeert, hebben in hun leven te maken gehad met heftige emoties door huiselijk geweld, seksueel misbruik of intimidatie. Verlies aan eigenwaarde, paniekaanvallen en depressies leiden in eerste instantie tot impulsief snijden, waarna het moeilijk wordt om ermee te stoppen. De endorfine die het lichaam aanmaakt geeft, net als na een zware lichamelijke inspanning, een gevoel van opluchting en euforie. Eindelijk voelt men zich ibasyo. Zo belandt men in een vicieuze cirkel die moeilijk te doorbreken is. Okahara's beelden zijn indringend, afwisselend intiem en confronterend. Ze laten zien hoe jongvolwassenen zich staande proberen te houden in de complexe Japanse samenleving waar imperfectie verborgen moet blijven en zelfverwonding een groot taboe is.
ZIE OOK
