This page is not available in English.
Roger Ballen raakte gefascineerd door de ironie van het apartheidssysteem, dat de blanke Zuid-Afrikanen weliswaar politieke privileges verleende, maar niet kon voorkomen dat een groot aantal van deze blanken een leven leidde dat verre van rooskleurig was. Ballen fotografeerde deze mensen in hun eigen leefomgeving, in hun huis, met vrienden en familie en soms met hun huisdieren. Zijn protagonisten leefden in verlaten boerderijen, aan de randen van de steden en naast verlaten mijnen. Sommigen leidden een nomadisch bestaan en vonden hier en daar werk, anderen huurden een stukje grond waar ze maïs of aardappels verbouwden. Ook ontmoette Roger Ballen diamantzoekers hopend op een 'stroke of luck', handelaren die Aziatische spulletjes verkochten en spoorwegwerkers, die overal in Afrika hadden gewerkt.
De ironie van het apartheidssysteem
De huizen op Ballens foto's tonen gescheurde muren, afbladderende verf, loshangende elektriciteitsdraden en kapotte leidingen. Ingelijste kerst- en verjaardagskaarten en religieuze spreuken sieren de muren. Ballen bemerkte dat veel van de inwoners zich verstikt voelden door armoede en vooroordelen, afgewezen, afgedankt en bovenal ver verwijderd van de radicale veranderingen die in de afgelopen jaren in de maatschappij hebben plaatsgevonden.
De tentoonstelling maakt deel uit van de Rotterdamse culturele manifestatie 'South African Seasons'.
Publicatie
Cette Afrique la
