This page is not available in English.
Samen met de Russische schrijver Nikolai Vishnievsky reisde Delahaye in de winter van 1998/99 drieënhalve maand met de Transsiberische spoorlijn, van Moskou naar Vladivostok. Hun werkwijze was simpel en efficiënt. Ze klopten aan op willekeurige deuren om zo een portret te schetsen van de gewone Rus en van binnenuit het Rusland van nu te laten zien. Delahaye schetst een intiem, ontroerend en shockerend portret van een harde samenleving. In grote kleurenfoto's toont hij de morele en sociale crisis van Rusland.
Indrukwekkend portret van Rusland
Hoewel overrompeld door het naargeestige en harde leven van alledag vond hij in Rusland ook schoonheid en keek hij erg op van de hartelijke bereidwilligheid van de Russen om zich te laten fotograferen. 'Een geste van aardigheid', zo omschrijft hij hun medewerking. Sombere schoonheid Tien jaar na het begin van de hervormingen geldt in Rusland het recht van de sterkste. De meeste inwoners hebben weinig perspectief en koesteren geen enkele illusie.
Delahaye laat zien welke gevolgen de economische crisis heeft voor werkenden en werklozen, jongeren en gepensioneerden, vrouwen en mannen. Hij vertaalt de abstracte cijfers uit de statistieken in beelden die op het netvlies beklijven. Hij laat zien dat Rusland een land is van geweld, zwervende kinderen, daklozen, prostitutie, ziekten als tuberculose, drugsverslaving en - meer dan ooit tevoren - alcoholmisbruik. 'Waar Rusland tegen vecht - en wat ik fotografeerde - is een diepe sociale, morele en culturele crisis', zegt hijzelf.
Het grote formaat van de foto's versterkt de somberheid. Toch is er ook schoonheid die wordt uitvergroot door Delahayes subtiele en intense kleurgebruik.
